H
I
S
T
O
R
I
A
PIERWSZE WZDRYGI
Po I wojnie światowej w Niemczech tworzono projekty ciężkich czołgów już od połowy lat 20, lecz
dopiero w 1937 roku zaczęto prace nad przyszłym ‘Tygrysem’.
Do konkursu na nowy czołg ciężki Niemiec początkowo zaangażowały się firmy
MAN, Daimler-Benz oraz Henschel, jednakże w 1939 roku dołączyło do nich Porsche.
Ostatecznie w konkursie pozostał Henschel i Porsche.
Podczas II wojny światowej okazało się konieczne wybudowanie pojazdu zdolnego niszczyć nowe radzieckie czołgi, po tym jak zauważono, że pancerz niemieckich PzKpfw III oraz PzKpfw IV jest z łatwością przebijany przez T-34, które bez problemu je niszczyły.
Wtedy odkryto również, że działo przeciwlotnicze Flak 36 kal.88 mm wykazuje się niezwykłą skutecznością w niszczeniu T-34.
Niemcy postanowili więc stworzyć czołg ciężki wyposażony w tę właśnie armatę i w taki
sposób narodził się pomysł na czołg PzKpfw VI Tiger.
Czołg typu ‘Tygrys’ przyjął swój pierwotny kształt w kwietniu 1942 roku, kiedy powołano komisję,
aby oceniła konkursowe prototypy. Na terenie jednostki wojskowej w Kętrzynie zaprezentowano i
przetestowano modele firm Porsche i Henschel. Testy wykazały spore różnice w osiągach i manewrowości
pojazdów na niekorzyść Porsche. W maju powtórzono próby na poligonie w mieście Berka.
Okazało się, że czołg Henschla, opracowany pod kierownictwem Erwina Adersa,
nadal wykazywał przewagę nad zbyt awaryjnym prototypem Porsche.
Zwycięski projekt (Henschel) otrzymał oznaczenie SdKfz 181 Panzerkampfwagen VI ‘Tiger’ Ausf. H1
Produkcja seryjna czołgów Tygrys odbywała się w zakładach Henschel (Werk III), w Kassel-Mittelfeld i Wegmann AG (montaż wież do kadłubów).W toku produkcji czołgów PzKpfw VI wprowadzono liczne zmiany i modyfikacje.
Z tego względu można wyodrębnić czołgi wczesnych serii produkcyjnych, czołgi po modyfikacji oraz pojazdy późnych serii produkcyjnych.
MODYFIKACJE
Pierwsza grupa modyfikacji dotyczyła zmian w konstrukcji wieży. Pierwsze czołgi miały mały właz ewakuacyjny umieszczony z prawej strony wieży, wyposażony w otwór służący do prowadzenia ognia z broni ręcznej (pistoletu lub pistoletu maszynowego). Po modyfikacji powiększono właz i zlikwidowano otwór strzelniczy. Inna zmiana polegała na zamontowaniu do kadłuba czołgu kilku wyrzutni min przeciwpiechotnych typu S.
Po wystrzeleniu na wysokość kilkudziesięciu centymetrów ponad kadłub, mina rozrywała się, rażąc wokół stalowymi kulkami i odłamkami.
W czołgach wczesnych serii produkcyjnych montowano na wieży dwa zestawy po trzy wyrzutnie świec dymnych NbK 39 kalibru 90 mm. Z tych wyrzutni mogły być też wystrzeliwane miny typu S.